O Concello de Xunqueira de Espadanedo ten na súa demarcación a aldea de Niñodaguia, que se constitúe como o último reduto da artesanía oleira ourensá. Niñodaguia é o berce de grandes creadores de formas con barro e arxila. Desde hai séculos, os seus artesáns dedicáronse a moldear o barro, elaborando así diferentes utensilios para o uso doméstico e cotián, sendo utilizados nalgunhas ocasións como elementos ornamentais. A tradición transmitiu de xeración en xeración as técnicas e modos propios da zona. 

Os "cacharreiros" de Niñodaguia, coñecidos tamén como "xarreiros" ou "calleiros", mantiveron a súa olería tradicional grazas a que a beta de arxila do Monte do Barro, no termo de Veigachá, parece non ter fin. Esta arxila confire a cor amarela dunha parte importante da súa cheiraría.

O barro vermello emprégase para aqueles elementos que debían soportar o lume, sendo introducido ao redor do ano 1920 por un oleiro coñecido polo nome de "O Luíntra", que traballaba no inverno como afiador en Castela.

As últimas xeracións de oleiros están a dar entrada a novas formas nas súas creacións, convivindo así mesmo coa arte tradicional derivada da extensa historia de Niñodaguia.

Na actualidade consérvanse tres fornos comunais exteriores totalmente restaurados e, por suposto, as dúas olerías que conforman a realidade oleira actual.